بدون در نظر گرفتن نژاد بسیار مهم است که به صورت تدریجی و به آرامی شنا کردن را به آن ها معرفی کنید . اگر شما آن ها را در آب پرت کنید از آن متنفر خواهند شد . شما می توانید ابتدا خودتان در آب رفته و سپس آن ها را به داخل آب بیاورید و با خود تشویقی یا اسباب بازی مورد علاقه آن ها را نیز به همراه داشته باشید .

حتی اگر سگ شما شنا گر قوی است هرگز اجازه ندهید بدون مراقب داخل آب برود . به علاوه هر سگی با داشتن شرایط پزشکی مانند جراحت پشت ، مشکلات ریوی یا قلبی باید قبل از پریدن در آب توسط دامپزشک معاینه شده باشد .

در آخر حتی اگر نژاد سگ شما به عنوان عاشق آب شناخته می شود باز هم هر کدام متفاوت هستند . بنابراین هرگز سگ خود را مجبور به شنا نکنید و اگر به نظر می رسد مضطرب یا در اطراف امواج استرس دارد تسلیم حیوانات خانگی خود شوید . اگر حیوانات خانگی داخل آب نمی شوند شاید نباید این کار را انجام دهند .

این سگ ها روی زمین سریع و قدرتمند هستند اما بدن عضلانی و سینه فرو رفته آنها می تواند در واقع داخل آب بر علیه آن ها عمل کند.

در مورد حیوانات با سینه فرو رفته ممکن است قسمت انتهایی بدن کمی بیشتر در آب فرو رفته و ابتدای بدن کمی بالا بیاید . بنابراین برای آن ها حفظ حالت افقی بدن جهت بهتر شنا کردن سخت می شود .

این سگ های سایز اسباب بازی اغلب با پا به سن گذاشتن از ضعف نای رنج می برند و این مسئله برای آن ها تنفس را سخت تر می سازد . نای آن ها به نظر می رسد وقتی این حیوانات نفس عمیق می کشند فرو می ریزد و از آن جایی که شنا کردن می تواند یک ورزش کاملاً طاقت فرسایی باشد این فعالیت برای بیماران مسن می تواند دشوار باشد .

پامرانین و یورکشایر هم مستعد ضعف یا فرو ریزی نای هستند و این به این معنا است که شنا کردن می تواند ورزشی ریسکی برای این نژاد ها به حساب بیاید .

با بدن های بلند و خپل و پا های کوتاه ، باست هاندها برای شنا کردن مناسب نیستند . به خاطر ابعاد ، انتهای بدنشان تمایل به غرق شدن دارد و ابتدای آن تمایل به شناور ماندن در آب که این امر برای آن ها موقعیت عمودی نا کار آمدی در آب ایجاد می کند .

اگر آن ها قادر به نگه داشتن باسن خود در موقعیت افقی نباشند شنا کردن برای آن ها واقعاً سخت می شود. وقتی انتهای بدنشان خیلی پایین می رود تلاش برای حرکت در آب می تواند واقعاً سخت باشد .

موی بلند و صاف شیتزو ممکن است در عکاسی آتلیه ای پر شکوه و از پشت بسته باشد اما به نظر می رسد این امر در آب خوب تعبیر نمی شود.

برخی از آن هایی که به تمیز و آراسته کردن زیادی نیاز دارند دوست ندارند گوش ها یشان خیس شود . وقتی نوک گوش ها خیس می شود به صورت شیتزو ها برخورد کرده و آن ها این را دوست ندارند .

نمی توان گفت که شیتزوها از استخر لذت نمی برند اما ممکن است آن ها با پوشش کوتاه تر در آب راحت تر باشند .

به خاطر داشتن موی کم یا بدون مو بودن بدن کرستد چینی و عدم عایق سازی بدن هایشان این سگ ها به دمای سرد حساس هستند . به این معنا که آن ها می توانند به راحتی در آب سرما بخورند . آن ها سریع تر سرما می خورند و هر چه بیشتر در آب باشند این امر تشدید می شود .

حتی برای سگ هایی که مو دارند دمای آب موضوع مهمی است . سگ ها دمای نرمال بدنشان از انسان بالاتر است . چیزی به طور متوسط حدود ۳۸.۶ درجه سانتی گراد و بنابراین آبی که برای ما گرم است ممکن است برای آن ها خنک باشد .

برخی گری هاندها ممکن است با آب سازگار باشند اما به عنوان یک نژاد ، شنا کردن عموماً نقطه قدرتشان نیست . آن ها روی زمین خارق العاده هستند و مانند باد می دوند.

آب به نوعی ، تعادل آنها را اندکی بر هم می زند. با داشتن پا های بلند ، استخوانی و لاغر آن ها خیلی فرصت آشنایی با آب را نخواهند داشت.

هاند های دیداری به صورت کلی (افغان هاند ، ویپت ، سالوکی و غیره) خیلی به شنا کردن تمایل ندارند .

با بدنی بلند و کشیده و پا هایی کوتاه داشهاندها مجبورند برای شنا و شناور ماندن ، بیشتر از دیگر نژاد ها تلاش کنند . این به این معنا نیست که آن ها نمی توانند شنا کردن را یاد بگیرند ، اما آن ها ممکن نیست در ابتدا در استخر یا دریاچه ای که پای آن ها کف آن را لمس نمی کند احساس راحتی بکنند .

آن ها می توانند بعضی اوقات عاشق آب باشند اما این به چگونگی معرفی به آن ها بستگی دارد . شما باید آب را به آرامی افزایش دهید .

بنابراین اگر شما آن ها را برای شنا کردن به دریاچه ببرید و در آن جا خیلی سریع در آب رهایشان کنید از این کار خوششان نمی آید .

مانند پاگ ها ، فرنچ بولداگ ها سر پهن یا پوزه کوتاه هستند و بنابراین آن ها معمولاً خیلی طرفدار شنا کردن نیستند . فرنچ بولداگ ها وقتی در آب هستند گویا واقعاً راحت به نظر نمی رسند .

عموماً هیچ کدام از نژاد های سر پهن ماند فرنچ بولداگ ها ، پاگ ها و بوستون تریرها مشتاق پریدن در استخر نیستند . پاگ ها یا بوستون تریر هایی دیده شده که می توانند در آب کم عمق راه بروند ولی اگر ارتفاع آب بالا بیاید قطعاً باید جلیقه نجات تنشان کرد و از اینکه سر آن ها در زیر آب قرار نمی گیرد اطمینان حاصل نمود .

به خاطر پوزه پهن ، پاگ ها اغلب مشکلات تنفسی دارند که ناشی از بینی تنگ ، سقف دهان بلند و نرم ، نای باریک غیرطبیعی یا دیگر اختلالات آناتومی می باشد ، در حالی که بعضی از پاگ ها ممکن است از آب لذت ببرند. خیلی از آن‌ها وقتی با فعالیت های فیزیکی دشوار مانند شنا کردن رو به رو می شوند وحشت می کنند .

آن ها به دلیل کوچک بودن پوزه خود مجبورند سخت تلاش کنند تا بتوانند نفس بکشند . به محض اینکه شما شروع به اجبار آن ها به اندکی تقلا بکنید بعضی اوقات می توانند مضطرب بشوند .

خیلی از مردم فرض می کنند که همه سگ ها شنا گر به دنیا آمده و عاشق آب هستند اما قطعاً این گونه نیست .

بعضی نژاد ها با توجه به ساختار فیزیکی ، خلق و خو یا مسائل مربوط به سلامتی ممکن است خیلی مشتاق به پریدن در استخر یا دریاچه نباشند. (برای مثال حتی بعضی رتوایلر ها و دیگر سگ هایی که به دوست داشتن آب معروف هستند طرفدار شنا کردن نیستند)

در اینجا بعضی از نژاد های سگ که اغلب شنا کردن را دوست ندارند به همراه بعضی از نکات مربوط به ایمنی در آب برای تمام شما صاحبان سگ بیان شده است .